Gdy oglądam telewizję, słucham radia lub czytam gazety mam wrażenie, że wszyscy dziennikarze są wniebowzięci, że Polska reprezentacja w piłce nożnej jedzie na mundial. Ma się też wrażenie, że oprócz tej zwykłej euforii jest coś więcej i wierzą, że nie tylko nasi wyjdą z grupy, ale i być może ugrają coś więcej. Gdy jednak spotkasz się ze znajomymi i pytasz ich o mundial, to niemal każdy macha ręką w stylu – i tak chuj z tego będzie.

Nie rozumiem naszej polskiej mentalności. Gdy gramy eliminacje do wielkiego turnieju wszyscy ściskają kciuki, ale i tak nie wierzą w awans. Gdy jedziemy na mundial, to 82,34% respondentów uważa, że wygramy tylko jeden mecz – ten ostatni o honor. Nasza piłka po 1982 roku stanęła w rozwoju i niewiele od tamtego czasu ugraliśmy. Ostatnie EURO 2016 we Francji pchnęło nas aż do ćwierćfinału tego turnieju, a i tak mimo tego niewielu wierzy w dobry wynik w Rosji.

Zadaję sobie pytanie – kiedy jeśli nie teraz? Po doświadczeniach zebranych we Francji, spora część tej samej kadry jedzie na mundial. Mają więc doświadczenie, obycie na wielkim turnieju, a w dodatku spora część piłkarzy to już nie rezerwowi w swoich klubach, a grający regularnie. W następnych turniejach nasza kadra będzie się już coraz bardziej zmieniać, bo zwyczajnie nasi najlepsi piłkarze powoli zaczynają wyjeżdżać wiekiem już ponad trzydziestkę.

Oczywiście nie jestem na tyle głupi, by wierzyć w zdobycie mistrzostwa świata przez naszych grajków, ale na wyjście z grupy i zrobienie niespodzianki w meczu 1/8 finału z Anglią lub Belgią, to tak naprawdę nasz obowiązek. Skoro gramy w mistrzostwach świata i losowani byliśmy z pierwszego koszyka, to chyba obliguje nas do osiągnięcia przyzwoitego wyniku. Wyjście z grupy to nasze minimum, ale i tak na więcej nie liczę. Jeśli z Anglikami lub Belgami byśmy odpadli, ale w meczu, w którym nikt nie będzie musiał się go wstydzić, no to biorę ten wynik w ciemno. Turniej się dla Polski jeszcze nie zaczął, więc mam nadzieję i dużą wiarę, że coś ugrają na mistrzostwach świata….